Art Dorado Curaçao!

Je zou toch zweren dat deze opname in Amerika is gemaakt, een desolaat landschap ergens op de prairie. Of anders tenminste toch   in Mexico.

Nee hoor, we blijven dicht bij huis; het is gewoon op Curaçao.

Hackers proberen Wordpress vaak te hacken met een script. Dat script zoekt automatisch het internet af naar Wordpress-blogs.

De hackpogingen verlopen geautomatiseerd, met voorgeprogrammeerde scripts die dankbaar gebruik maken van de vele standaard-instellingen van wordpress. Upgraden naar de nieuwste versie van wordpress doe je natuurlijk al.

Maar je kunt nog veel meer doen op het gebied van veiligheid. De eerste stap om je wordpress-installatie verder te beveiligen, is dan ook zo veel mogelijk ‘defaults’ of standaardinstellingen te veranderen.

Hier komen er een paar:

(more…)

Zelfs de kranten berichten over de droogte. Dieren hebben het moeilijk, bomen verliezen hun bladeren. Cactussen daarentegen staan er blakend van gezondheid bij.
Rozerode vruchtjes op de bolcactussen, nieuwe uitlopers van de kadushi en prachtige gele bloemen op de schijfcactussen. Oases van groen, goed beschermd door lange stekels.

Maar niet alle cactussen overleven. Voor het eerst heb ik cactus-skeletten gezien; uitgedroogde omhulsels met de vaalwitte kleur van botten, net zo fascinerend als Egyptische mummies.

Of de cactussen die moeten wijken voor een lading versgestort diabaas…

Ook als het droog is is er veel moois te zien. Als je maar de moeite neemt om je blik wat meer op de vierkante centimeter te richten, en dat doe ik graag. In een straal van ruwweg vijfhonderd meter rond het huis is er al meer te zien dan ik ooit op de foto zal kunnen zetten!

Toen wij nog in Nederland woonden, wat lijkt het lang geleden!, hadden we maar één vakantiebestemming: Suriname.
Tropisch regenwoud, midden in de longen van de wereld, tijdens het koken gooi je een peperzaadje uit je keukenraam en een maand later pluk je verse pepers uit je tuin.

Dat we gingen emigreren, verbaasde niemand, maar dat het Curaçao werd, daar begrepen sommige van onze Surinaamse vrienden en kennissen he-le-maal niets van.
Eentje was totaal verbijsterd toen hij het nieuws hoorde en riep uit: “Curaçao??? Wat moeten jullie   dáár nou? Je hebt daar alleen maar geiten en cactussen…”

Je bent erachter gekomen dat je Wordpress-database onnodig groeit doordat alle, maar dan ook alle wijzigingen die je aan een bericht doorvoert en opslaat, worden bewaard. Elke keer als je opslaat, zowel bij je kladversie als bij al gepubliceerde berichten, komt er weer een exemplaar van de volledige tekst bij in je database.

De eerste stap die je zet is een maximum aantal post-revisions instellen. Hoe je dat doet, lees je in het artikel Wordpress: limiet aan post-revisions.

(more…)

Wordpress is een fantastisch blog-systeem. Je hoeft niet veel webtechnische kennis te hebben om er direct lekker mee aan de slag te gaan. Veel processen gaan automatisch, en dat is wel zo handig. Of niet?

In ieder geval niet altijd. Als je gewend bent, zoals ik, om heel vaak tussendoor op te slaan – ik woon nu eenmaal op Curaçao, waar de stroomleverantie niet altijd gegarandeerd is – groeit je database in een oogwenk uit tot megaproporties.

(more…)

Een uitdijend archief met zon-foto’s en veel opnames van dagelijks wisselende luchten, vooral tijdens het gouden uurtje rondom de zonsondergang.
Een mijzelf opgelegd fotoverbod dat geen stand hield zodra ik ‘mooi uitzicht’ nummer zoveel zag.

Plus al jaren het idee om al die zonnen en bezonde wolkenluchten eindelijk eens te publiceren.

Nu is het eindelijk zo ver: ik heb mijn project gelanceerd.
Met als motto ‘a sunshot a day keeps the doctor away’ is vandaag online gegaan:

the sunshot project

Een maandkalender waar elke dag een zonnetje bijkomt.
De eerste maand is niet de symbolische januarimaand, maar toevallig de maand maart 2010: twenty-ten-three.

Kijk zelf en geniet van het zonnetje van de dag op   www.artdorado.com – the sunshot project.

blauw reikt mijn blik door de horizon

de zee is nooit de zelfde
maar soms, soms vaker, treft de aanblik me tot diep in mijn ziel
de ruimte
de stilte
zo oneindig
zo blauw

zo zee

de rust... de ruimte...

El niño is dit jaar druk! Geeft ‘het jongetje’ in grote delen van Zuid-Amerika en het zuiden van Noord-Amerika grote overlast, ook op Curaçao is zijn invloed merkbaar.

Gelukkig hebben we hier niet te maken met heftige regens en modderstromen. De verschijnselen zijn een stuk milder, maar evengoed opmerkelijk.

De regentijd is voorbij gegaan zonder regen, als je die twee of drie miezerige ochtendbuitjes in de afgelopen maanden niet meetelt. De koudste maand van het jaar op Curaçao, februari met nog altijd een gemiddelde temperatuur van zo’n 29 graden, was ‘gewoon’ een graadje of 32, 33.

Sinds de laatste week van februari is het hier pas echt raar weer. ’s Ochtends vroeg veel dauw, net als het tropisch regenwoud in Suriname. Ook is het vaak bijna windstil en is de Noordoostpassaat die het leven op Curaçao zo aangenaam maakt, verworden tot een zacht zuidoostelijk briesje. Dat briesje levert weer laaghangende bewolking vanuit het zuiden op, een soms spiegelgladde zee en een vegetatie die snakt naar een beetje water.

Natuurlijk zijn er in deze periode wel weer mooie plaatjes te schieten. Zoals bovenstaande panorama, ons uitzicht over de saliña maar nu met een sluier van dauw. Weliswaar sterk verkleind; het origineel is ruim met 20.000 pixels kamerbreed!

Je weblog verhuizen van de ene naar de andere provider, of van je lokale server naar een externe, verloopt niet altijd vlekkeloos.
In mijn geval moest ik een database van MySQL versie 5 exporteren om vervolgens weer te importeren in een MySQL versie 4. Gevolg: veel foutmeldingen en geen database.
Na veel speurwerk bleek de oplossing slechts uit een paar stappen te bestaan.

(more…)